Maandag 13 september 2010 - Aan het werk .......

Gisteren was het geen zonnige dag, dat in tegenstelling tot vandaag. Prachtig zonnig weer. Dus iedereen steekt een handje uit om op te ruimen. Oh, ja, het biervat is nog steeds niet leeg!

Er wordt ook gezellig gezamelijk gegeten.

Zondag 12 september 2010 - Het feest is voorbij, dus ..... opruimen ?!

Ja, het feest is voorbij en iedereen is vermoeid. Dat opruimen kan nog wel een dagje overslaan. Wij hebben om 5 uur de laatste tonen van de muziek gehoord. Toen lagen wij al even in bed. De broers van JW hebben in het hooi geslapen. Het bruidspaar heeft toch maar de echtelijke sponde opgezocht. Leek ons ook wel het beste.

Alle nog aanwezige familieleden en vrienden druppelen de (voormalige) feestzaal binnen. De kinderen mogen wafels bakken en de biertap moest ook nog leeg. Tevens kunnen JW en Margreet de cadeaus uitpakken onder het toeziend oog van de aanwezigen.

Op het verlanglijstje had ook nog een vriendje voor de ezel Doris gestaan. Maar ja zoiets pak je niet zomaar in een vetvrij papiertje. Tot de verrassing van iedereen werd er toch zoiets aangeboden. Vrienden van JW en Margreet boden hun pasgeboren veulen aan. Dat was toch even spannend. Het 'merk'van het veulen weet ik niet meer, maar het is een klein soort en zijn naam is Alaska.
En dit is Doris:

Zaterdag 11 september 2010. De grote dag is toch aangebroken.

Het is stralend weer. Net zo stralend als het bruidspaar. Om 11 uur komt JW aanbellen en komt Margreet naar buiten. Dat is het grote fotomoment. Er zijn al veel gasten. In de campingruimte is het een drukte van belang. Iedereen moet er op z'n mooist uitzien. Gelukkig is er een toiletcontainer met douches op het campingterrein bijgezet. Dat is wel nodig.

Om 3 uur worden we verwacht op het stadhuis. De kinderen gaan op de versierde wagen achter de trekker. Daarachter komen weer de auto's van de gasten. Dus het is een hele stoet. Bij de mairie staat de burgemeester al te wachten. De meeste gasten moeten buiten staan, want de ruimte is erg klein. Alle ramen staan wijd open, zodat iedereen toch mee kan luisteren. Zoals gebruikelijk in Frankrijk is het een korte ceremonie. Een heleboel officieel gepraat. Maar absoluut geen grappige verhaaltjes. Maar Margreet mag zich dan toch mevrouw Coppoolse noemen.

Dan na allerlei fotomomenten naar de naastgelegen kerk. Het is een katholieke, en enige kerk in het dorp. Maar ze mag gebruikt worden voor deze protestante dienst. De dienst is 2-talig.


Na deze prachtige dienst gaan we onder luid getoeter (Frans gebruik) terug naar La Charpenterie. Nu kan het feest beginnen!


Het is al laat als JW en Margreet Coppoolse alle gasten kunnen bedanken en het is nog veel later als zij in het (buiten) gereedstaande bed kunnen duiken.

Vrijdag 10 september 2010. Nog 1 dag te gaan ….... !

Margreet en JW beginnen nu toch een ietsiepietsie zenuwachtig te worden. Zullen vooral de bloemstukjes en het bruidsboeket op tijd klaar zijn? Die maakt Margreet allemaal zelf.
Er wordt door iedereen hard gewerkt.




Gelukkig is er nog tijd om gezellig wat te drinken, want het weer is erg geschikt voor zoiets. Buiten staat een grote en een kleine partytent. Oude kabelhaspels dienen als statafels. Het terrein staat vol met stoelen. De receptie zal erg druk worden is de verwachting.
En zoals te zien wordt er ook aan de kinderen gedacht.

Donderdag 9 september 2010. Het schiet al op.

Vandaag ga ik de hangaar versieren. Aan de takken welke in de verlichting hangt bevestig ik orchideeën. Later komen er nog ballonnen in. In de kleuren wit/groen. Dat zijn de hoofdkleuren van het feest. Daarvoor hebben we nog wel een reformladder moeten kopen. Die was toevallig in de aanbieding.
Onderweg kwamen we nog een oma tegen met 2 kindjes in een wagen. Die was al ver van huis.

De hangaar wordt dichtgemaakt met hooibalen. Anders zou het 's-avonds wel eens wat te koud kunnen worden. De tafels worden hierna neergezet. De trateur zorgt verder voor de aankleding van de tafels. Margreet heeft mooie tafelstukjes gemaakt.

Alle bloemwerken worden door Margreet zelf gemaakt en dat is veel werk. Nu blijkt wel dat zij het diploma 'meester bloembindster' heeft.

Woensdag 8 september 2010. Er is altijd wat te doen.

Er komt steeds meer familie van Margreet aan. En de 'Blommetjes' hebben een grote familie. Zij zijn wel gewend om de handen uit de mouwen te steken. Ook moet er gewerkt worden aan de nieuwe kippenschuur. Op 3 oktober komen daar de eerste kuikens in. Ook de familie Coppoolse weet van werken. Samuel en Daphne zijn de muren aan de achterkant van de boerderij aan het sausen, want daar zou in eerste instantie de receptie plaatsvinden.

De zoons werken mee aan de kippenschuur. Gezien de onregelmatigheid van het eten besluiten we op ons zelf te eten. De werkploeg zit soms om half 3 pas te eten den dat is voor ons wel wat laat. Al met al is het wel gezellig om met z'n allen aan de gang te zijn. Ikzelf ben gevraagd als hoffotograaf de voorbereidingen te fotograferen. En dat doe ik met plezier.

Jennie is "ingehuurd" om op de tweeling te passen. En dat is haar wel toevertrouwd. Flesje geven, wandelen in de omgeving. Oma heeft het naar 't zin.

Dinsdag 7 september 2010. De eerste 'werkdag'.

Na eerst wat boodschappen in Lorris gedaan te hebben zijn we begonnen met helpen de boerderij bruiloftsgereed te maken. Er was al aardig wat hulp. Maar er moest ook veel gebeuren. De 'hangaar' (open boerenschuur) moest opgeruimd worden. Hier zou het diner voor 140 gasten worden geserveerd. Het terrein opknappen. Ik ben begonnen met grind te storten en uit te harken op de kale plekken voor de woning. De receptie zou buiten voor de boerderij worden gehouden, dus dat moest netjes zijn. Het was prachtig weer dus konden we met z'n allen buiten lekker eten.

Maandag 6 september 2010. Op weg naar Frankrijk.

Na het ontbijt en een hartelijk afscheid zijn we rond 9 uur vertrokken. Margret kwam ook nog even langs en had voor Jennie een heerlijk stuk lavendelzeep. De reis door Zwitserland was prachtig. Door files werden we door de TT omgeleid, maar dat werd een prachtige tocht en snel. Pas in de buurt van Basel kwamen we op de snelweg.

Om 4 uur waren we op de camping 'La Charpenterie' van het bruidspaar Jean-Willem en Margreet. De ouders van Margreet waren er al en hebben geholpen de caravan op de plaats te zetten. We waren wel blij in onze eigen omgeving te zijn en in ons eigen caravan bed te kunnen slapen. Het werd niet laat.

Donderdag 2 t/m zondag 5 september 2010

De dagen zijn prachtig. Soms is het in de schaduw nog fris, maar al met al is het mooi en aangenaam. Natuurlijk moeten we zo nu en dan boodschappen doen. Dat gaat met Ursula wat langzaam, maar het is nu haar enige uitje. Op donderdag eten we in het naastgelegen restaurant met, voor mij, een flink glas bier. Het eten is daar prima en aangepast aan de bewoners van het huis. En dat is voor ons ook voldoende.

Op vrijdag verzorgt Ursula het diner. Het is een echt Duits gerecht. Gekookte kip met noodles. Dat smaakte buiten verwachting erg goed.

Op zaterdag waren we uitgenodigd door de dochter Margret voor een bbq. Het huis hadden we vorig jaar al bewonderd, maar toen was de tuin nog niet klaar. Nu, ook deze is prachtig geworden. Het eten was heerlijk.

Zondag zou erg rustig worden. Dan kun je niet veel ondernemen. Nina, de (Russische) huisverzorgster had ons aan het eind van de middag uitgenodigd. Tenminste zoals Ursula dat begrepen had. Jennie had dus zelf het eten verzorgd. Toen wij nog aan het eten waren ging de telefoon. Nina vroeg zich af waar wij bleven. Zij had ons voor het eten uitgenodigd en had ons tussen 12 en 1 verwacht. Het was nu kwart over 1. Dat was dus een groot misverstand. Wij zijn er wel geweest en hebben ook nog wat gegeten. Men kan de gastvrouw toch niet laten zitten. Al met al werd het een gezellige middag.

Woensdag 1 september 2010. Op naar Duitsland

Zoals aan Ursula belooft gaan we haar voor enige dagen bezoeken. Ursula is een oude Duitse buurvrouw. Dat moet even uitgelegd worden. Zij was bevriend met onze buurman Paul Moonen in de tijd dat wij in de A.Ariensstraat woonden. Ursula en Paulwoonden afwisselend in Duitsland en Nederland. Inmiddels is Paul al jaren dood. Wij hebben hem beloofd de contacten met Ursula te blijven onderhouden. Minsten eens per jaar gaan we naar haar toe voor enige dagen. Zij is ondertussen al 88 jaar oud en heeft allerlei ouderdoms gebreken. Zij woont nog steeds zelfstandig, zij het niet meer in haar oude (grote) huis. Daar woont nu haar dochter Margret en zij zelf woont in een bejaarden woning met alle verzorgende gemakken. Erg mobiel is zij echter niet meer.
Jestetten ligt aan de zuidrand van het Zwarte Woud op de grens met Zwitserland. De dichtstbijzijnde grote stad is Schaffhausen (CH). Het ligt als een Duits schiereiland in Zwitserland in het Kreis Waldhut-Tiengen. Deze plaats ligt bijna 40 km westelijk.Het is een prachtige streek met als grote toeristische actractie de watervallen van Schaffhausen. Zo is dit bekend, maar eigenlijk liggen deze watervallen in Rheinfall.

De reis ging voorspoedig. Om 6 uur vertrokken met een kleine stop in de buurt van Rotterdam om het vignet van Rob jr over te nemen. Het was erg goed weer en van de vrachtwagens hadden we ook niet veel last. Onze TT heeft ons netjes om de lange files heen gestuurd. Om 15.30 uur waren we in Jestetten. We waren wel moe. Dus vroeg naar bed gegaan. Zoals gebruikelijk was de Gaestezimmer keurig verzorgd.

Woord vooraf

Zoals bij ons bekend, hadden we in Jestetten geen internet dus hebben de volgers een lange tijd niets gevonden. Bij ons bruidspaar in Frankrijk was wel internet beschikbaar maar door alle drukte ben ik niet in de gelegenheid geweest iets op het blog te zetten. Toen ik op een avond wel verbinding had, was deze zo slecht dat ik niet kon uploaden.
Ik wil mijn verhaaltjes wel met wat foto's illustreren. Nu vandaag (15 september) is het een regenachtige dag en ben ik in de gelegenheid wat te schrijven. Ik ga mijn best doen, maar zal wel eens wat vergeten. Bij voorbaat mijn excuses hiervoor.